Badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego to jedno z podstawowych badań diagnostycznych, które wykonuje się w trakcie większości kontrolnych badań okulistycznych. Inaczej nazywane badaniem ciśnienia w oku, może być wykonane jedną z trzech metod: aplanacyjną, impresyjną lub bezdotykową. W naszym dzisiejszym wpisie na blogu dokładnie opisujemy wszystkie te metody oraz to jakie wyniki badania ciśnienia wewnątrzgałkowego są prawidłowe, a jakie mogą wskazywać powstanie jakiegoś problemu zdrowotnego.
Znaczenie wyników badania ciśnienia wewnątrzgałkowego
Badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego, czyli tonometria, to bardzo ważny rodzaj badania diagnostycznego, które w wielu przypadkach daje dużo informacji nie tylko na temat oczu, ale także na temat ogólnego stanu zdrowia. Jego głównym celem jest jednak zazwyczaj potwierdzenie lub wykluczenie wystąpienia niektórych rodzajów chorób oczu bądź chorób ogólnoustrojowych. W przypadku częstego występowania u pacjentów takich objawów, jak np. bóle głowy o nieznanym podłożu, bóle oczu oraz bóle w okolicach oczodołów. Tonometria jest również regularnie wykonywana u pacjentów, u których zdiagnozowano już takie choroby jak jaskra lub którzy mieli już wcześniej zdiagnozowane nadciśnienie oczne.
A jakie wyniki badania są uznawane za prawidłowe? Według obowiązującej normy prawidłowa wartość ciśnienia wewnątrzgałkowego mieści się w przedziale między 10 a 21 mmHg.
Tonometria bezkontaktowa najprostszym sposobem badania
Najczęściej wykonywany obecnie rodzaj badania ciśnienia wewnątrzgałkowego to tonometria bezdotykowa. Do wykonania takiego badania wykorzystuje się tonometr bezdotykowy. Ten typ badania wykonywany jest głównie profilaktycznie, czyli podczas rutynowego badania oczu. Jest ono bardzo proste i nie wymaga wcześniejszego znieczulenia rogówki. Pacjent w trakcie badania wpatruje się w dal, siedząc przed urządzeniem, które w pewnym momencie wpuszcza do badanego oka powietrze. Jego celem jest spłaszczenie rogówki, co daje możliwość wykonania pomiaru ciśnienia.
Badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego metodą aplanacyjną
Ten rodzaj badania ciśnienia wewnątrzgałkowego wykonywany jest także z użyciem tonometru, ale nie tylko. Żeby możliwy był pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego metodą aplanacyjną, konieczne jest też zastosowanie lampy szczelinowej. Przed rozpoczęciem badania trzeba wykonać znieczulenie powierzchni oka oraz zabarwienie filmu łzowego w oku. Przyczyną powstania ciśnienia wewnątrzgałkowego jest utrata w oku równowagi między produkcją a odpływem wypełniającego gałkę oczną płynu śródocznego. W trakcie badania aplanacyjnego końcówka pryzmatu urządzenia diagnostycznego uciska szczyt rogówki, doprowadzając do wytwarzania wokół końcówki pryzmatu widocznych w postaci żółtych półokręgów zakrzywień. Ustawienie skali tonometru w taki sposób, żeby powstałe dwa półokręgi się ze sobą stykały wewnętrznymi krawędziami, pozwala odczytać prawidłową wartość ciśnienia wewnątrz oka.
Badanie ciśnienia w oku metodą impresyjną
Innym sposobem kontaktowego badania ciśnienia wewnątrzgałkowego jest wykorzystania metody impresyjnej. W tej metodzie także konieczne jest wcześniejsze znieczulenie rogówki. Badanie wykonywane jest też z zastosowaniem tonometru. Pacjent w jego trakcie przebywa w pozycji leżącej, z odchyloną do tyłu głową. Tonometr pozostaje ustawiony pionowo na rogówce. Trzpień aparatu uciska rogówkę, i na podstawie jej oporu określa wynik badania ciśnienia wewnątrzgałkowego.
