Topografia rogówki to badanie pomiaru powierzchni rogówki. Dzięki niemu można zdiagnozować nieprawidłowości takie jak:
- pourazowa lub pooperacyjna deformacja rogówki
- astygmatyzm
- stożek rogówki z oceną stopnia jego zaawansowania i ewentualnego postępu
W celu przeprowadzenia badania wykorzystywany jest topograf rogówkowy.
Kiedy zalecana jest topografia rogówki?
Topografia rogówki wykorzystywana jest w chirurgii korekcji wad wzroku. Pomaga również w doborze twardych soczewek kontaktowych. Wyniki badania przedstawione są graficznie w postaci tzw. dwu- lub trójwymiarowej mapy rogówki.
Badanie topografii rogówki jest całkowicie bezbolesne i nieinwazyjne. Pacjent opiera brodę i czoło na podpórce przed oświetloną czerwonym światłem czaszą, która pokryta jest współśrodkowymi, czarnymi pierścieniami, odbijającymi się w rogówce. Podczas badania pacjent powinien patrzeć w białe światełko, umieszczone w centralnym punkcie. Odbicia pierścieni w rogówce, ich szerokość i zniekształcenia są rejestrowane i analizowane komputerowo, a następnie przeliczane na promienie krzywizny rogówki. W konsekwencji otrzymujemy mapę rogówki, która może być również przedstawiona przestrzennie, w postaci mapy 3D. Nowoczesne oprogramowanie aparatu umożliwia szczegółową analizę matematyczną powierzchni rogówki.
Zastosowanie urządzeń okulistycznych pozwala na ocenę stożka rogówki, co często pozwala wykryć wczesne objawy różnorodnych schorzeń przed wystąpieniem objawów klinicznych, stopnia zaawansowania, zmian po chirurgii refrakcyjnej itd. Na tej podstawie można dobrać odpowiednie soczewki kontaktowe twarde.
Nowoczesne oprogramowanie pozwala również na tworzenie map porównawczych, które pomocne są przy ocenie ewentualnego postępu choroby. Mapa rogówkowa może być wykorzystywana także do obliczania mocy soczewki wewnątrzgałkowej wszczepionej do oka podczas operacji usunięcia zaćmy.
