Badanie ciśnienia wnętrza oka nazywane jest tonometrią. Powinno się je wykonywać kontrolnie u osób powyżej 40. roku życia. Zalecane jest w szczególności u dalekowidzów, gdy gałki oczne są małe i predysponują do pojawienia się jaskry, a także u osób, które cierpią na przewlekły ból głowy, ból w okolicy oczodołu lub oka. Do badania wykorzystuje się tonometr.
Podczas tonometrii możliwe jest określenie wartości ciśnienia wewnątrzgałkowego. Ciśnienie jest brane pod uwagę w diagnostyce jaskry oraz w ocenie jej zaawansowania. Najbardziej skuteczną metodą walki z tą chorobą jest obniżanie ciśnienia wewnątrz gałki ocznej, nawet jeśli wartość mieści się w granicach statystycznej normy.
Dlaczego warto mierzyć ciśnienie wewnątrz oka?
Tonometria jest bardzo ważna w przypadku monitorowania przebiegu jaskry. Ciśnienie wewnątrzgałkowe jest różne dla każdego pacjenta. Nawet gdy mieści się w ogólnie przyjętych normach, należy wykonywać kolejne, niezbędne dla schorzenia badania diagnostyczne. U chorych na jaskrę poziom ciśnienia zależy od stopnia zaawansowania zmian w nerwie wzrokowym i w polu widzenia. Liczą się również inne czynniki, które wpływają na pogorszenie rokowania, takie jak zaburzenia ukrwienia mózgu, nieprawidłowe ciśnienie tętnicze krwi, zaburzenia w układzie sercowo-naczyniowym, nawracające migreny (obecnie i w przeszłości), krótkowzroczność, marznące ręce i stopy itp.
Niskie napięcie gałki ocznej występuje np. w stanach zapalnych naczyniówki, w cukrzycy, po urazach, przy nieszczelnych ranach pooperacyjnych itd.
Badanie dodatkowe – Pachymetria
W przypadku cieńszej rogówki (standardowa grubość rogówki to 545 mikrometrów) pomiar ciśnienia śródgałkowego może być zafałszowany i przedstawiać niewiarygodne wyniki, najczęściej zbyt niskie. Wówczas zaleca się wykonanie dodatkowego badania diagnostycznego, czyli pachymetrii, które polega na ocenie grubości rogówki. Dzięki pachymetrii można stwierdzić, czy wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe nie wynika właśnie z błędów pomiarowych.
Metody pomiaru ciśnienia wewnątrz oka
Stosowanych jest kilka podstawowych metod pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego. Różnią się między sobą techniką pomiaru oraz dokładnością. Wraz z rozwojem nowoczesnych metod badawczych urządzenia wykorzystywane do badania są coraz bardziej innowacyjne i zaawansowane. Dzięki temu wyniki są jak najbardziej zbliżone do wartości rzeczywistej.
Główne metody pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego:
- Tonometria impresyjna Schiøtza
- Tonometria aplanacyjna Goldmanna
- Tonometria dynamiczna konturowa Pascala
- Tonometria typu „air puff”
