Zaćma jest jedną z najczęściej występujących chorób oczu. Polega na wciąż postępującym, częściowym bądź całkowitym zmętnieniu soczewki oka. Niestety dokładne przyczyny powstawania i postępowania wady soczewki cały czas nie są znane. Wiemy tylko tyle, że wada ta jest powiązana z zaburzonym metabolizmem soczewki.
Rodzaje zaćmy
Generalnie zaćmę można podzielić na dwa podstawowe rodzaje: zaćmę wrodzoną i nabytą. Zaćma wrodzona zdarza się bardzo rzadko. Występuje już w wieku niemowlęcym, jednak wykrywana jest znacznie później. Przyczynami jej powstania mogą być np. choroby jakie przechodziła matka w trakcie ciąży.
Znacznie częściej występującym rodzajem zaćmy jest zaćma nabyta. Występuje w dwóch odmianach – starczej i wtórnej. Najczęściej występującym rodzajem zaćmy jest zaćma starcza – dotyczy aż 90 proc. wszystkich przypadków zachorowań i jest związana z nieodwracalnym postępem starzenia się organizmu. Zaćma wtórna z kolei może powstać w przebiegu niektórych chorób (najczęściej cukrzycy) lub na skutek działania czynników zewnętrznych, takich jak stosowanie określonych leków (w tym sterydów), urazów mechanicznych bądź chemicznych czy promieniowania.
Diagnostyka zaćmy
Jedyną metodą na wykrycie zaćmy jest badanie przeprowadzone przy pomocy biomikroskopu – lampy szczelinowej. Za pomocą tego urządzenia przeprowadzający badanie lekarz okulista może bardzo dokładnie zobaczyć struktury przedniego odcinka oka (tzn. spojówkę, twardówkę, soczewkę i rogówkę), a także znajdujące się w tylnym odcinku oka centralną część ciała szklistego. Najważniejsza dla diagnostyki zaćmy jest jednak możliwość określenia przezierności soczewki.
Badanie za pomocą lampy szczelinowej jest nieinwazyjne i całkowicie bezbolesne.
